همیشه یک اتفاق و ماجرا شروع داستان هاست، شروع ماجراها و پیش برد یک روند هست. داستان ما از یک مسابقه که در کشور آلمان برگزار می شد شروع شد. مسابقه ای که ما می‌خواستیم خودمون و کشورمون رو سر بلند کنیم اما هنوز برای تیمی که قرار بود در این مسابقه طراحی منظر شرکت کنه برنامه، هدف و اسم واحدی انتخاب نکرده بودیم. تازه فهمیدیم اول باید یک تیم بشیم، اولین قدمی که برداشتیم هم دل شدن و رفتن زیر یک پرچم بود و انتخاب اسم برای اون پرچم، میخواستیم یک اسم انتخاب کنیم که کامل ترین اسم باشه و ته ته ته ماجرا، هر چی بهش بیشتر فکر میکردیم بیشتر میدیدیم که ما هیچ نیستیم در مقابل دنیا بی انتهای خداوند، زمزمه می کردیم که ما هیچ نیستیم، رسیدیم به جمله ای که کرمونی ها میگن: تو هچ نیستی، هیچ در گویش و لهجه کرمانی میشه هچ، یهو جرقه ای زد و گفتیم انتهای بی نهایت رسیدن به نیستی هست و چه بهتر که این نیستی رو به زبان کرمانی بذاریم روی تیم و شد آنچه شد که هچ شکل گرفت با یک هدف اصلی: رسیدن و رساندن به اوج حس نیستی همون کمال و نهایت رشد.